vicdani ret

1. Dini, vicdani, siyasi ve daha pek çok sebeplerle zorunlu askerliği ve askere gitmeyi reddetmektir; aynı zamanda militarizm karşıtı olmaktır. Pek çok avrupa ülkesinde vicdani ret bir haktır ve kimseye zorla silah tutturulamaz. Hukuki süreci uzun işleyen ancak tahmin edildiği kadar da zor olmayan durum, biraz sabırlı olmak gerekiyor sadece. Çünkü türkiye cumhuriyetinin avrupa devletleriyle imzaladığı bir anlaşma maddesidir zorunlu askerlik meseleri ve aslında türkiye cumhuriyeti kendi imzaladığı bir anlaşmaya aykırı davranmaktadır. Dava, aihm e kadar gidiyor ve sonunda ya devlet sizle uğraşmayı bırakıyor ya da davayı kazanıyorsunuz.

2. Kimse kusura bakmasın ama ben kardeşimi de sevgilimi de askere göndermeyeceğim. Benim hanemden bu ülke uğruna ölü çıkmayacak. Sırf farklı düşünüyoruz diye hem her türlü aşağılanmaya maruz kalıcaz, hem de bile isteye ölüme gidicez ha? Hiç sanmıyorum. Benim ne kardeşim ne sevgilim akşam haberlerinde bilmem nerde bilmem kaç şehit denilip artık insanların duyarlılık bile göstermediği bi şekilde ölecek. Artık o kadar çok şehit haberi görüyoruz ki, o kadar normal geliyor ki...

Gitmeyecek benim kardeşim askere. Kimsenin keyfi için kanı akmayacak. Klavye başında duyarlılık kasan, Koltuklarında oturup ahkam kesen kimse için, kafasının içindekinin cevizden farkını bilmeyenler için benim evimden kan akmayacak.

Çok isteyen kendi gitsin ya da çoluğunu çocuğunu göndersin. Ama parayı verip işin içinden çıkmak kolay tabii onlara. Peki parası olmayanın suçu ne? O, nedenini nasılını bile doğru düzgün bilemediğimiz bir şekilde ölüp gidiyor? Onunki can değil mi? Onunki ana, baba, evlat, eş, sevgili değil mi?

Trilyoner dahi olsam ne para verip bedelli yaptırırım ne de askere gönderirim. Reddetsin bu ülkeyi, vatanı, milleti. Umrumda olmaz. İşe almasa da olur kimse. Gerekirse bulsun bir fırsatını gitsin başka bir ülkeye. Gerekirse ben ömrümün sonuna kadar bakarım kardeşime. Ama onun kanı, düşünmeyi bile bilmeyen, kömüre makarnaya tav olan, sırf işleri görülüyor diye yalakalık yapan, düşüncelerimi, giyimimi kuşamımı sırf onlar gibi değiliz diye aşağılayan kimse için akmayacak!!!

3. Erkek olsam vicdani retçi olurdum, şimdi de ilerlerde oğlum olsa göndermem askerliğe diyorum. En başta ordunun profesyonel olması gerektiğini düşünüyorum. 20 yaşında kan bile görmemiş birinin eline silah verip al karşındaki düşman şimdi onu öldür denilince ne kadar başarılı olması gerekiyor. Ayrıca askeriyenin Dünya'nın en rahat şartlarına sahip olmadığı ortada, kaç asker intihar etti, benim Gözümden sakınarak büyüttüğüm canıma eziyet edilmesine nasıl göz yumarım. Parası olanın bastırıp bedelli yaptığı yerde parası olmadığı için askerliğe zorlanmak da nedir ayrıca, şartlar herkes için eşitlenemiyorsa ne anladım ben bu işten.

4. Her gün onlarca şehit haberi aldığımız bir ülkede sevdiklerimi askere göndermek istememek oldukça normal bir eylem. Erkek arkadaşımın gitmesini istemiyorum mesela. Nereye gideceğinin bir garantisi yok allah korusun ya çatışma bölgelerine denk düşerse. Gelecek hayalleri kurduğum bir adamı bile isteye askere göndermem. 10 sene önce sorsanız gitsin tabi askerliğini yapsın sonra evleniriz derdim. Şimdi diyemiyorum. Gözümüzün önünde gencecik canlar yitip gidiyor. Annelerini babalarını kardeşlerini eşlerini sevdiklerini izliyoruz ağlarken.

Bir tanıdığım şırnak'a düşmüştü 3 sene önce. Allaha şükür sağ salim dönebildi. Ama psikolojisi hala düzelmedi. Bu işin bir de psikoloji tarafı var. Aylar boyu ölüm korkusuyla gözüne uyku girmemiş, evine dönünce de durum aynı maalesef. Gencecik çocuk içine kapandı, psikologlara gitti sürekli.

20-25 yaşında silah ne demek bilmeyen bir erkeğin eline silah veriyorlar, al bununla teroristleri öldür diyorlar. O karşısındaki insan demeye dilimin varmadığı varlıklar doğdukları andan beri silahla büyümüşler. Öldürmeye odaklı hepsi. Peki bu silah kullanmayı ve kendini savunmayı bilmeyen adam ne yapabilir onun karşısında? Doğru düzgün eğitim verilmiyor. Ölünce de mekanı cennet olsun deniyor, siyaset malzemesi haline geldikten sonra unutulup gidiyor. Bir de sevenlerine sor sen o acıyı.

Onlar ölünce düzelen hiçbir şey olmuyor bu ülkede. Ne uğruna ölüyorlar? Hiçbir şey. O yüzden bedelli için para biriktirmeye başladık. Ben bütün geleceğimi, hayallerimi, mutluluğumu bir hiç uğruna kaybetmeyi göze alamam.

5. "imi bizi kim kiriyicik" "divlit sini biyitti imi" çok isteyen varsa gidip kendisi korusun ülkeyi. ben sonuna kadar olması gerektiğini düşünüyorum. bu halk için değmez çünkü.

6. bununla ilgili olarak aihm'nin askerliğin zorunlu olduğu ülkelerde alternatif bir sivil hizmet sunulmadığı sürece zorunlu silahlı hizmetin düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne aykırı olduğunu söylediği pek çok kararı var. türkiye aleyhine olan kararlarda mahkeme sözleşmenin 46. maddesi altında türkiye'ye bu konuda gerekli yasal düzeltmeleri yapmasını da tavsiye ediyor ama işte hayaller hayatlar...

ilgilenenler bu konuyla ilgili içtihatin bir özetini şurada bulabilir:

http://www.echr.coe.ınt/Documents/FS_Conscientious_objection_ENG.pdf

7. bir erkek olsam dünyanın neresinde olursam olayım,kesinlikle yapacağımdır.

filler tepişir,çimenler ezilir.ve ezilen çimen de olmayacağım.ezen fil de.birilerinin kıçı rahat edecek diye ailemden uzakta kalacağım,sürüyle idman ve tatbikata katılacağım,yanlış politik kararlarla sömürülen ilk taraf olacağım ve gerekirse öleceğim öyle mi?fiktir lan!

büdüt:hala bunun şeref olduğunu düşünenler eksileyebilir.